Gezonde troep

Zwanger? Wat leuk!

Dat was een van de vele dingen die ik hoorde. Alleen kwam daar wel vaak achteraan…. heb je al? Weet je wat is zou doen? Zou je niet eens….

Ik denk dat elke moeder (en vast ook vader) het wel kent, al die ongevraagde adviezen. Tuurlijk bedoelen mensen het goed, maar wat als jij je keus al hebt gemaakt? Of je liever je keuzes maakt zonder de meningen van anderen eerst te horen?

Zeker toen ik zwanger was van ons eerste kindje liep ik hier heel erg tegenaan. Ik wilde mensen niet afkappen maar had ook geen zin in al die meningen, laatstaan al die verhalen van bevalingen die anders liepen. Maar toen wist ik nog niet hoe ik hier het beste mee om kon gaan.

Mijn tweede zwangerschap met de tweeling verliep een stuk beter op dit punt. Door simpel weg te benoemen dat ik wel zie hoe het gaat lopen, hielden mensen hun adviezen wel voor zich, of spraken het in iedergeval een stuk minder uit als ik er niet naar vroeg.

Maar dat bleek het ergste niet

Het begon allemaal pas toen ons eerste kindje geboren was. Helaas nog ik maar korte periode borstvoedibg geven, zelf had ik dit wel langer gewilt maar moest door ontstekingen de keus maken om te stoppen. Nadat die knoop was doorgehakt bleef ik van mensen reacties krijgen. Je weet toch dat borstvoeding het beste is voor je kind? Zou je het toch niet weer proberen? Geef je dan wel genoeg vitamines nu je gestopt bent? En het vaccineren dan?

Mijn man en ik geloven dat onze lichamen gemaakt zijn om zelf antistoffen aan te maken, voor ons was het niet de vraag of we gingen vaccineren. Toch bij elke afspraak bij het concultatiebureau (een plek waar je je veilig waant) bleef er gehamerd worden op vaccineren. Ook nadat wij hadden gemeld hier niet meer op in te gaan.

Toen ons zoontje van de flesjes af begon te raken namen mijn man en ik (na veel onderzoek wat ik ook nog met jullie hoop te delen) ons kind geen onnodige suikers te geven. Toen begon het pas echt. Hoezo geef je je kind niks? Of naar je kind gericht… jij mag van mama ook niks hea. Mensen tegenwoordig de dag respecteren het niet meer als je een keus maakt die ze zelf niet zouden maken. Zelfs directe familie in ons geval helaas.

Hoe ga ik hier nu mee om?

Ik heb door de jaren geleerd dat onze keuzes in de opvoeding en onze levensstijl belangrijk zijn voor ons. Wat zou ik naar ons kind uitstralen als hij thuis iets niet mag en als we ergens anders zijn wel? Puur omdat ik het gesprek uit de weg wil gaan.

Als we met onze kids ergens komen en er word iets aangeboden of gevraagd waar wij onze eigen keuzes in hebben gemaakt, dan bedankt ik er op rustige toon voor, of ik benoem hoe wij erin staan. Sommige mensen willen dan de discussie aangaan, maar ik zeg dan ook dit is onze keus, als u/jij het anders wilt doen dan kan u dat bij uw eigen gezin doen, dit is hoe wij het doen. Daarmee is de discussie dan ook gesloten en respecteren ze jou keuzes, ookal zijn ze het er misschien niet mee eens.

Is het daarmee af?

Helaas bij ons niet. We merken zo nu en dan dat er nog wel eens stiekem geen gehoor geven aan onze wensen, en daar kom ik dan achteraf achter. Maar dat is een verhaal voor een volgende keer!

Heb jij ook ervaring met ongevraagde adviezen en meningen? Laat het horen en anderen zien dat ze niet alleen staan!